| |
Паром празь Ля-Манш
Вершы
Вярнуцца да Зьместу
Тое лета
Тое лета
зь першым пацалункам у духмяную макаўку,
з уважлівым позіркам сьмерці,
з адзінокаю срэбнай кудзеркаю,
з ласанькай, што любіла цалавацца,
з зацьвілаю азярынай,
якая памятае тваё цела з тых часоў,
калі вада ў ёй была празрыстая,
як твае сны...
Тое лета
будзе доўжыцца
даўжэй за нас.
Далей: Першая жанчына
|
|
