Паром празь Ля-Манш

Вершы

Вярнуцца да Зьместу

Архіварыюс Война
 

Прыкладна раз на год,
звычайна перад Калядамі
паводле грыгарыянскага календара,
мне сьніцца
полацкі архіварыюс Аўгустын Война,
маладжавы манах-базылянін
з залатым зубам,
таемны геданіст
і, магчыма,
мой продак,
які ня першы год
судзіцца з полацкімі езуітамі,
складаючы каліграфічным почыркам
дваццаць сёмую скаргу
каралеўскім камісарам.
Войну замінае спаць гадзіньнік
на касьцёле сьвятога Стэфана.
Война лічыць шарлятанствам
мэханічную галаву з калегіюму,
што гаворыць на ўсіх вядомых мовах,
і наагул
мае да Таварыства Езуса
спадчынную нялюбасьць,
за выняткам айца Папэ, якому
(зусім дарэмна)
давераны вінны склеп
(ён таксама мне сьніцца,
аднак трохі часьцей),
айца Папэ,
які можа нацадзіць з дубовае бочкі,
равесьніцы Літавора Храптовіча,
кухаль старога мёду і —
бывай, любая застуда.
Война здымае з паліцы
мае кнігі з аўтографамі,
сьпярэшчаныя іранічнымі маргіналіямі,
за якімі сарамяжліва хаваецца
чараватая пляшка,
і — у залежнасьці ад настрою —
звоніць па тэлефоне
спачатку айцу Папэ
або адразу мне самому —
тут я прачынаюся
ад начнога міжгародняга званка.
Хтосьці маўчыць у слухаўку,
плывуць па правадах
удары гадзіньніка сьвятога Стэфана,
пяюць на Дзьвіне цыбатыя асначы,
хіхікае па-змоўніцку айцец Папэ,
шэпча ўва мне ўпэўнены голас:
ты таксама
прысьнісься камусьці на Каляды,
набраўшы тэлефонны нумар,
які можна адшукаць
адно ў паперах каралеўскага камісара,
якому падае каліграфічную скаргу
полацкі архіварыюс Аўгустын Война,
маладжавы манах-базылянін,
таемны геданіст
і, магчыма,
мой продак.

Далей: Студня