|  |   Паром празь Ля-Манш Вершы Вярнуцца да Зьместу Студня
 Нахілюся над студняй,каб убачыць самога сябе.
 Глядзяць на мянез глыбіні
 то сьветлагаловы хлапчук,
 то сівабароды стары,
 а часам
 няма адлюстраваньня,
 быццам не нахіліўся ніхто
 над студняй.
 Няўжо гэта я — хлапчук?Няўжо гэта я — стары?
 Няўжо гэта я —
 адсутнасьць адлюстраваньня?
 Далей: Бібліятэка імя Скарыны ў Лёндане   |  |