Паром празь Ля-Манш

Вершы

Вярнуцца да Зьместу

Дождж
 

Гэты дзіўны дождж
населены матылькамі,
што не баяцца кропляў,
усьцешана ловячы іх
сэрдалікавымі крылцамі...
Гэты дзіўны дождж
разбаўляе паводле антычнага звычаю
зьмесьціва келіхаў і кілішкаў,
кратае чуйнымі пальцамі
невідушчага музыкі
столікі адкрытай тэрасы
і ня мае змогі патушыць
нашу зялёную запальнічку
ў Празе на вуліцы Парыскай
ці ў Парыжы на Праскай —
трэба загаварыць да мінака,
каб даведацца, на якой мове
тут перашэптваюцца
закаханыя.
Гэты дзіўны дождж
праяўляе дагератыпы рэмінісцэнцыяў
і кінакадры эвэнтуальных здарэньняў:
бутэлька вішнёўкі,
выпітая з рыльца
на мокрых Градчанскіх усходах;
купэ міжнароднага цягніка,
якое прапануе вытанчаныя
эратычныя экспэрымэнты
з удзелам матацыклістаў,
што цнатліва маркоцяцца
на чыгуначных пераездах;
начное рабаваньне
паснулых вандроўнікаў,
якім мілажальна пакінуць
пяць цыгарэтаў
і пляшку сьветлага, як гэты дождж,
мараўскага...
Ужо на ўзьмежку
ранішняга вяртаньня
я пасьпею выслухаць
тваю выключна цьвярозую
прафэсарскую вэрсію:
аказваецца,
мы з табою трапілі
пад залеву з хранонаў —
элемэнтарных часьцінак,
у якіх увасоблены
час.

Далей: Дзьвінскі вецер