Паром празь Ля-Манш

Вершы

Вярнуцца да Зьместу

Партыя ў більярд
 

У тую ноч
мы гулялі ў більярд.
Дагаралі ў каміне
рэшткі мінулага дня;
дымок ня пахнуў нічым —
напэўна таму,
што ад раніцы да вечару
мы так і не сустрэліся.
Я засяродзіўся на карамболях,
а ты
з грацыяй марцовае коткі
раптам выцягнулася
на зялёным сукне
ўва ўсёй раскошы
юнага
віялянчэльнага
цела і,
узмахнуўшы вейкамі,
прапанавала лічыць,
што гэта — поплаў
з матылькамі і смолкамі.
Мілавіца
зазірала ў вакно,
пазіруючы астраномам
і не здагадваючыся,
што тваё ўлоньне
пахне слуцкімі бэрамі.
А калі стаміўся камін,
калі адсьпявала віялянчэль,
і сьцішыліся ў люзах
блакітныя мятлушкі,
ты санліва сказала,
што твая душа
заначуе ў маёй...
Мы прачнуліся
ў розных ложках,
каб здрыгануцца
ад холаду,
каб выпіць ранішнюю каву
з тваёй срэбнай сьлязінкаю,
каб праз стагодзьдзе
ўспомніць наш більярд
у вандроўцы
па іншым часе.

Далей: У Англіі