| |
Паром празь Ля-Манш
Вершы
Вярнуцца да Зьместу
Раніца 29 сакавіка 1994 году
Гарбата з малаком
пасьля ўчарашняга пітва,
якое, кажуць, ганараваў
яго зямляк Робэрт Бэрнз
(ягоныя вершы, прызнайся,
падабаюцца табе меней
за яго ўлюбёны напой),
здаецца слабаватаю.
“The Guardian” паведамляе:
учора ў Парыжы памёр Эжэн Ёнэска,
кароль абсурду,
які
разам з двухгадовай ахвяраю
тамтэйшых пэдафілаў
рахмана глядзіць на цябе з газэтнае паласы,
зьняты на асноведзі сьцяны
з партрэтам насарога ў натуральны памер.
З кухоннай форткі
бліскае бурштынавым вокам
садовая вавёрка,
што сьцягнула з стала
востры кавалачак
белага шакаляду з арэхамі.
Такія вавёркі ўжо ня ўмеюць
скакаць з дрэва на дрэва —
перабягаюць ад яблыні да яблыні
па прысоленай градам селязінавай траве,
падобныя да пацяжэлых цыркавых гімнастак
у адстаўцы,
якіх калісьці любілі капітаны й маёры
паветраных сілаў Яе Вялікасьці.
Ты раптам успамінаеш,
колькі табе споўнілася летась.
Далей: Доўгае разьвітаньне
|
|
