Паром празь Ля-Манш

Вершы

Вярнуцца да Зьместу

Вуліца Ніжнепакроўская ў Полацку
 

Вуліца зьліваецца з абалонай,
шматпавярховыя камяніцы
растаюць,
быццам кубікі рафінаду,
міма праплываюць
купецкія дамы
з лавачкамі і аканіцамі,
зялёная крыга вязе
жарага пеўня,
мы плывем
сярод дзіклівых дзьвінскіх самоў
і віленскага барока,
вейкі ператвараюцца
ў плаўнікі вачэй
аўтара мэтафары,
які вандраваў тут
раней за нас,
пад старой лодкай
схаванае маё адзеньне —
тады я ўпершыню
пераплываў гэтую раку,
ня ведаючы, што
яна вынесе мяне на бераг,
дзе каардынатамі будуць
твой голас
і твая ўсьмешка,
якія даверліва плывуць побач,
пэўныя, што я не прапушчу
той павароткі, адкуль
яшчэ ня позна вярнуцца
ў сакавіцкі ранак, калі
нашы душы прачнуліся
ў затоцы бязгрэшнага ложка,
дзе ў зарасьніку аеру
драмала
шэрая чапля
вечнасьці.

Далей: Картаген